Aşık Dertli Şiirleri - Şair Aşık Dertli

Yâr neden hazzeder, neden hoşlanır
Bilmem en güzel nenin, müptelâsıdır
Gönül kâh soyunur, kâh ateşlenir
Ne çare, çekmeli, aşk belâsıdır.

Sefine-i aşkım engine saldım

Bab-ı ihsanından inayet eyle
Karıştırma her bir eşyaya beni
Bakma isyanıma merhamet eyle
Ulaştır menzil-i a'laya beni

Kün buyurdun her eşyayı yetirdin

Açıldı sümbüller erişti bahar
Garip bülbül gibi güllere düştüm
Aşk ile eyledim ben terk-i diyar
Zelil sefil gurbet ellere düştüm

Çıkıp cevlan eder gül yüzlü yarim

Anasır gömleğin giymezden evvel
Azade başıma hünkar idim ben
Yemekten içmekten münüzzeh idim
Manzar-ı Mevla'da envar idim ben

Halk'olmazdan evvel milk-i melekut

Harâba kul olduk bezm-i elemde
Abat olsak da bir, olmasak da bir!
Düştük çare nedir dâma âlemde
Azat olsak da bir, olmasak da bir!

Aşk oduna yanmış ciğer-kebabız

Aşık olan gezer gurbet illeri
Böyledir mürşidden icazetimiz
Sıdk ile tutmuşuz tevekkül babın
Gün be gün artmakta kemalatımız

Aşıklar ta'netmez yoksulu bayı

Bakıp rahm'eylemez çeşmin yaşına
Çok cefalar kılar nev-civan bize
Vermesin böyle dert kullar başına
Çün ezeli vermiş la-mekan bize

Keman kaşlarına ezel mailim

Aşk ile (aşkıla) perişan görünce bizi
Huda'nın bir şaşkın kulu sanırlar
Her kime söylesem bir doğru sözü
Zencirden boşanmış deli sanırlar

Var mıdır bu aşkın tacını bulan

Bir rum güzeline oldum mübtela
Teşne dil'laline kanayım dedi
Kaşlar şöyle dursun gözler bin bela
Gönül ateşine yanayım dedi

Dedim Ela do moni kilisa

Cananım sözüme gücenme asla
Hatırın kalmasın pek edacısın
Sana meftun olan ummasın vefa
Zira ki be-gayet dubaracısın

Bu dil daim senin hasretin çeker