Ey! Meşrep kapısı, ahı dinmeyen güzarım
güzden vuran canıma, efkarıma bir mey.
Yâdıma damlayan cümle dünyaya bu canım
gülüp de geçti. Sanki dünya da gülü figan
mahşerime haz ediyor, aguşuma çalsın ney.
Koy, edebi garibin ezelde bozulmuş halini masaya
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla