Alevlerin şavkı mıydı içini yakan,
Gönlünden ona akan ılık bir şeyler mi?
Bilemeden hiçbir sorunun cevabını
Gece gündüze bağlanmasa da
Hep onunla olmak isterdi…
Ne simsiyahı görürdü gönül gözü
Ne çamuru bataklıkta…
Her şey ak paktı ve berrak…
Tut ki hiç görmedin,
Tut ki gezdiğin o verimsiz topraklar
Sardı seni yeniden bağrına,
Tut ki yeşerdi gök, çatladı bulut…
Mümkün müydü artık
Yüreğe girenin ardından su dökmek?
Ne sabahlara dek seni bekleyen karanlık
Ne seni terkisine almayan umut
Ne de günü gören morarmış dalgalar
Hiçbirinden tık yok…
Anlayan, hiç yok
Sevendense haber…
Bu, bir derin yolculuğun karanlık adımları.
Bu, göklerde uçururken gerçeğe el sallama.
Bu, tepe taklak bir durum
Ve bu, ruhunun yansımasına tutulmak.
Bozuk saati mi çalıştırdı aşk
Yoksa bozuldu mu onunla evren?
Haydi kalk,
Uyanan ruhuna bir damla su ver,
Erit yalnızlığını
Ve sarıl gönlünü sarana
Kandırarak varlığını.
Yüzyıllara sinsin duygu sağnağın
İnansın cümle âlem sihrine aşkın…
Sense hazzına sarıl,
Vedayı unutacağını sanıp
Vefayla dal budak ol ki
Aşk sarhoşunun saçmalarını okuyan,
Heveslensin bu debdebeli dünyaya!
6.3.2012
Serap DEMİRTÜRK
Kayıt Tarihi : 30.1.2013 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)