Asena’nın Nefesi Şiiri - Özer Baba

Ulu dağlar çağırır, ses ver ey Türk,
Bozkırın yüreğinde yanar bir kürk.
Kanınla yazıldı bu şanlı tarih,
Asena’dan gelir soylu bir dirlik.

Gök kubbe şahittir, yıldızlar bilir,
Türk’ün yolunu kutlu bir el çizer.
Tanrı Dağı’ndan Tanrı’ya doğru,
Gökbörü uluyup bozkıra süzer.

Yiğitler yetişti kutlu ocağım,
Türk'ün sancağında gök mavisi kanım.
Zaferi nakşettik taşlara, tunç’a,
Asena’nın nefesi, düşmana sancım.

Altay’ın doruğunda yankı var bugün,
Bilin ki Türk için tarih bir düğün.
Ne yıkılır kalemiz, ne tükenir iz,
Bozkurtlar yemin etti; sonuna dek biz!

Ey bozkırın oğlu, ey yiğit eren,
Damarlarında kan, ateşle ören.
Mazlumun umudu, zalimin korkusu,
Türk cihana sığmaz, baş eğmez, ölen!

Bir sofra kurulur gök kubbe altı,
Göç yolları tutar Kızılelma’yı.
İlahi bir emirle yürüyen ordum,
Çiğner de geçer her taşlı dağı.

Bilin ki var oldukça bu yüce soy,
Asena’nın ruhuyla sürer bu koy.
Ülkümüz sarsılmaz, yolumuz bellidir,
Bozkurtlar ölmez, kalmaz boyun eğik!

Kudretli kollarla tutunca kılıcı,
Gecede hilalin doğar ışıltısı.
Bir adım atılır kutlu bir güne,
Asena’nın nefesi yankılanır yine!