Arslan Yılmaz Şiirleri - Şair Arslan Yılmaz

Köşelerde kahrolup mahvolduğumu
Boş hayallere dalıp avunduğumu
Yaşamaktan usanıp gençlik çağımı
Boş şeylere harcadım sensiz sevgilim

Kelepçeler bağlamış sana kalbimi

Hayalimde her özlemin
Köyüm seni çok özledim
Melemesi kulağımda kuzularının
Hasretim sesine bahçende bülbülünün

Cinnete musallat etti beton yığınları

Dinin İslam kutsaldır
Peygamberin sultandır
Tuttuğun yol Kur'andır
Dinine sarıl Müslüman

İsmin yücedir ey insan

Öyle bir yol tut ki ebedi olsun
Öyle bir dal tut ki hep yeşil kalsın
Gönlün neşe kalbin sevgiyle dolsun
Gerçek dostu ara sadık ihvan bul

Nefsine kul olma nefsi köle et

Yaşımız kırkı geçti
Et ve yağ yemek yasak
Pis koku garptan esti
İntizar etmek yasak

Eşkiya modernleşti

Bu dünya bir cadı karı
Bizler O'nun nüshaları
Kullanır isteğe göre
Unutulur ise töre

Alın yazım karası
Ah bu gönül yarası
Bu garibin cefası
Tükenmez yar tükenmez

Sokaklar hüzünlü yürüyen yaslı
Ayaklarım gitmez gözlerim yaşlı
Perişan gönlümü sen ettin gamlı
Ya beni atıver ya al yanına

Tarlaya giderim kurumuş buğdam

Boğazımda düğümlenir sözlerim
Çakılıdır gözlerinde gözlerim
Resminle avunuyorum ceylanım
Ümitsizlik batağında hislerim

Bir buse alırım fotoğrafından

Dinleyin ey dostlar bir kez halimi
Hicran sancıları tuttu dizimi
Düşünceler harap etti zihnimi
Bundan sonra seni neyleyim dünya

Ilık olsa ova buz olsa dağlar