/nihayet bu şiirde bitti diyorum, son noktasını koyunca
geçip karşısına onlarca kez okuyorum,
ilk dizeden en sonuna/
*
-ve nokta... nokta...nokta...,
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şiir defterinin kapağı kapanır fakat kalem yazdımı durduramayız Sn:Çeştepe,duygu yüklü çalışmanızı kutluyorum.Saygımla
Kimden : Canan Onuş 1 (Bayan, 61)
Kime : Uzungemici Cevat Çeştepe
Tarih : 21.12.2016 22:48 (GMT +2:00)
Konu :
Yn: [evrensel-sanatc..] ARKASI ŞİİRLİ NOKTALAR - Cevat Çeştepe
Size daha önce de “şiirler, şairlerin yalancısıdır” dememiş miydim?
'Sanmıyorum öyle dediğinizi hocam, şiir duygularımızın içimizde gizlenmiş sesi değilmiydi :-) Muhteşemdi yine yüreğiniz ve kaleminiz hiç susmasın kutlarım.
Bu arada mesela ben ve benim gibiler bırakır şiir adındaki karamaları, duyguların yok oldu yürek kaleme söyleyecek bir şey bulamaz. Hocam siz yazmayı bırakamazsınız, çünkü ansiklopedilerin-izde daha gün yüzüne çıkmamış çok hazineler var. Selam ve saygılarımla
Defteriniz kapağının nice anlamlı ve duyarlı şiirleri açılması dileklerimle.. Kutlarım Cevat Bey. Selam ve saygılarımla.
sevgili hocam şairler şiirlerin yalancısıdır demişsiniz neden sorusu aklıma geldi kendimce düşündüm benden bir yalancı mıyım diye ve size hak verdim çünkü şair şiiri yazarken sanılır ki hepsi kendi yaşamının yansımalarıdır şiirde anlatılan oysaki şair toplumun sözcüsüdür toplumda olan sevinçleri kederleri acıları duyguları coşkuları gözlemleyen ve şiirlerle dile getirendir şair kendi başından geçmiş gibi yazdığında şair şiirin yalancısı durumuna düşüyor bu şiirinizde bir günlük yaşam özetlenirken bile betimlemelerle o dört duvar içinde imiş gibisiniz amma tüm cevreyi kucaklamışsınz canı gönülden kutlarım
Arkası noktalı şiirler.Bunun bir tek anlamı olmalı ki,o da şiir yazıldıktan sonra devam eder.Her şiirin bitiminde,şöyle bir gerinip,pencerelerden çevremizi seyretmek,onu yaşamak demek ki.Bu da bizlere yaşadığımız zaman içinde şiirin hiç susmadığını ya da bitmediğini çok iyi anlatıyor.Darısı günlerini şiirsiz geçirenlerin başına.Kutlarım Cevat Bey.
Evet, şiirler şairlerin yalancısıdırlar. Peki şiir mi suçludur, şair mi sizce?
Bu masum yalanlar kimleri kandırır da nerelere götürür?
Şair duyumsadıklarını olduğu gibi anlatmazlar çoğunlukla. Mübalağa sanatı çok eskiden beri vardır her sanatın içinde. Özellikle de şiirlerde.
'Şairin hayatı şiire dahildir' demişti bir büyük şairimiz de.
Yaşam alanınızdan küçük ve lirik bir kesit sunmuşsunuz güzel şiirinizde, çok beğendim, okumaktan zevk aldım.
Kutluyor, saygılar sunuyorum.
Yalnızlık ve 'bölersen uykumu, işte o zaman o defter açılır belki.' diye betimlenen kavuşmak arzusunun, bitimsiz ağırlığı altındaki özlem duygusunun kederi ve aşka hasret duygular... Çok anlamlı ve duyarlı bir anlatımla dizere yansıttığınız bu şiiriniz gibi daha nice şiirlerinizin yazıldığı defterinizin kapağının açılması dileğiyle selam ve saygılarımı sunar, mutlulukların sizinle olmasını dilerim Cevat Bey, esen kalın.
Çok güzel bir anlatım Cevat Bey.. Tebrik ediyorum kaleminizi.. Saygılar
şimdi kalkıp pencereyi açıyorum.
sabah serinliği neler söylüyor böyle demeyin, ben duymuyorum
derin duygularla atılan kulaç sesleridir belki, sizler de duymayın.
yeni doğmuş bir çocuğun avazı, belki de iç çekmesidir yalnızlığın
ya da fısıltısıdır dizelere saklı kadınla adamın, inanın bilmiyorum.
----Cevat hocam bu sabah güzel bir şiir okudum nefis bir sesleniş sizi ve şiirinizi kutluyorum saygılar sunuyorum.
Şiir nefes alıp vermekse bir şair için, istikrarlı bir nefes alış veriş bu Çeştepe'de... Şiirleri gibi şairinin de ömrü uzun olacak demek...
Bu şiir ile ilgili 89 tane yorum bulunmakta