Arkada bırakmıştık mega şehirleri

O günlerde gün ışığının körleten akımı, kül rengi saraylara gizem katıyorken şehrin gürültüsü gittikçe kayboluyordu

bir kaostan bir labirentten derin bir kuyudun çıkmış gibi

serap değildi

işte buradaydık
paylaşamadığımız sevgiliydi o

mızıkçı

oysa sen denize açılan sokaklar gibiydin

bodrum sokakları gibi
sen maviliğim sen serinliğim
sen ferahlığımdın

aniden önüme çıkan engin denizim
bundan böyle hüzün yok dediğim
melek yüzüne yüz sürmek istediğim
yalnız senin yüzün

parıldayan dişlerin-yalnız sen -hayallerin
isteklerin-deniz yeşili o hümmalı gözlerin
dalga dalga gelip beni ıslatan gülüşlerin

tam boğulacakken gördüğüm ada
dünyada birlikte olmak istediğim tek kişi

begonvil,ler coşmuştur şimdi çoktan
istila etmiştir renkler köyümüzü

bir de denize çevirdik mi yüzümüzü
yaşanmamış say ardımızda kalanları

bu gün doğduğumuz gün olsun

ilk adımını atıp denizle buluştuğun gün
küçük ayaklarını beyaz martı,ların okşadığı gün
ve sen benim denize açılan sokağım
bodrum sokakları gibisin

Yüksel Nimet Apel
30.Haziran.2019.Pazar.Bodrum