Arka Bahçe Şiiri - Adalet Serenal Karasu

Giderken,
beyaz bir gül bırakmıştım sana,
taşıdığı en güzel hatıralarla.
Hiç dikkat ettinmi o beyaz güle?
Kirlenmeye başladı yavaş yavaş,
beyazlığından eser kalmadı,
içinde biten ben gibi!
Bense, gözyaşlarımı akıttım içime;
beyaz gülümü düşlerken.
Ve çalınmış tahtımı ödünç vermişçesine,
savaşsız bırakırken, bakmaya korktuğum bir yüze,
hedefini kaçırmayan bir okla vuruldu umutlarım!
Bir yara oldu düşlerim;
her düşündüğümde kanamaya başlayan.
Ellerin, kirlenmiş beyaz gülümde,
fırlatıyordun hızla, kirlenmişliğiyle.
Ve boşlukta beyazlığını bulmaya çalışıyordu;
senin attığın
benim yadigarım.
Oysaki verdiğim ilk beyaz güldü o;
Kirletileceğini bile bile.
Şimdi sevgilim,
bir gül bahçem var,
senin için yetiştirdiğim.
Kirlenmeyecek bir renk buldum,
kırmızı!
Yeni sevgin kirlenmesin sevgilim.