sinemayı özlemişim
dün geceden beri
binlerce kare görüntü düşlerimde
kör camlar kırılıyor dağlar ötesi
görsel imgelerimi kuruyorum
bir yangının ortasında
akordeon çalıyor bir kadın kaldırımda
bir adam armonika çalıyor
ağızlarında sigara
duyguları dökülüyor
ruhların derinine
tanımak için onları
köhne bir uçakla uçuyorum sonsuzluğa
ağır bir yağmur yağıyor başımdan aşağı
kayıtsız ıslanıyorum sırılsıklam
sonra tabancayı dayıyorum şakağıma
ölümün soluğunu duyuyorum bir an
besbelli sınıyorum kendimi
tercih kolay değil rus ruletinde
ve umutlar bomboş
çalgıcılar geliyor sokağıma
yarınlara kurşun atıyorum
korkulara kurşun
ben mi yarattım sinemaları
bu bitimsiz aşkları
bu ayrılıkları
bu tutkuları geceler boyu
hayır, değil aslında
onlar hep vardı
sinemayı özlemişim
dün geceden beri
arizona düşleri sarıyor her yanımı
güzel bir balık erişiyor gökyüzüne
sen yoksun
istanbul; 27.07.1997
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 5.11.2012 12:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!