Biz birlikte büyümeliydik seninle,
Hayatı birlikte tanımalıydık.
Birlikte şekillenmeliydi kişiliklerimiz.
Elim sendeyi birlikte oynamalıydık.
Birlikte sallanmalıydık,
O en sevdiğimiz ağacın dallarına kurulu salıncakta.
Çizgilere basmadan yürürüm bazen sokakta;
Canım sıkkın ya da yalnızken.
Lanet olası çizgilerin hiç bir önemi yok,
Düşündüğüm tek şey sensin.
Bir tek sen varsın aklımda.
Çocukluğumda yağardı böyle yağmurlar.
Tepeden tırnağa mutluluğa keserdim.
Etrafımda uçuşurken renk renk damlalar,
Renkten renge girer, akıp giderdim.
Şimdilerde renkten yoksun damlalar.
Dışarıda olmak, her şeyin dışında olmak istiyorum.
Herşeyin dışında, kendimin bile...
İsteklerimin, sorunlarımın, sorumluluklarımın dışında.
Ben dışarıda olmak istiyorum;
Sosyal sınıfların,
Mavi göğü yırtan kartalın yalnızlığında,
Ve şarkısında bir bülbülün seher vakti.
İçini dolduran reyhan kokusunda duy beni,
menekşelerin mor-beyaz rengiyle akıp mavi gözlerinden
Benliğinde saklıyorum kendimi.
İçini titretiyorum zaman zaman.
yağan yağmurun sesi
kendime zaman ayırmam gerektiğini hatırlatıyor bana.
Bir de deliksiz bir uyku çekmeyi...
Yapayalnız dolaşıyorken kalabalık şehir sokaklarında,
sıkışıp kaldığım hayat çarkları
her an sıkıyorken bedenimi
Sancısı var gönlümde yarım yaşanan duyguların.
Açmadan solan bir gülün.
Batmadan daha güneş, biten bir günün.
Sararmamışken daha tüm yapraklar, yaşanan hüznün.
Ermeden vuslata biten bir ömrün sancısı...
Yaşanası hayat neler öğretiyor insana;
Hiç aklında yokken sevmeyi,
Sonra,
Hiç düşünmediğin bir anda ayrı düşmeyi,
Hıçkıra hıçkıra ağlamak isterken
Gülümsemen gerektiğini öğretiyor.
Zor zanaatmış yaşamak,
Kendini anlamadan;
Beceremedim...
Sevdanın incesine takılıp
Savrulan arzular
Görüşümü engelliyor.
Oy yüreğini sevdiğim,
Ne güzel bakışların var.
Allı morlu boncukları,
Ne güzel takışların var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!