Ardından Şiiri - Murat Coşkuner

Beni bırakıp nereye gidiyorsun,
bu koca Ankara dar gelir bana.
bir yusufcuk gibi havalandım etrafında.
kelebek ömrü kadar olsaydı hayatım.
senle olan o bir günle sonlansaydım.

Söylediklerin aklımda uçuştu.
sana baktıkça, aklım fezada uçuştu.
nerden baksam bu hayat bardağına bilmem
yarısı hayat dolu, yarısı memat.

Bir nisan yağmuru ile indin şehre
yağmur altında ben ağladım, sen ağladın.
göz yaşlarının tadında,
sevdanı, acını tatdım.

Bastığım yer yer değildi.
bedenimin ayakları bıraktığın şehirdeydi,
ruhumun kanatları yaşadığın yerde.
Kızılay da insan siluetleri,
yazıyorum kendimce işte,
umrumda değil uymuş, uymamış kafiyesi.
ne vezinler önemli artık ne heceler,
devrildi lugatımda bütün kelimeler.
içim hep seni, adını öğrendim ya,
dilim, ah! bu dilim hep seni heceler.
uykusuz geciyor artık geceler.
belki hissettin bilmiyorum ama,
en çok da dün gece ihtiyacım oldu sana.
ah! şuursuz ve futursuz günlerim.

Şair olanlardan özür dilerim.
ne de olsa ben şair değilim.

26 Nisan 2006