Üzüm karası saçlar allar dolanmış başa
Kömür gözler üstünde çekili hilâl kaşa
Binbir hasret ekersin akıttığın her yaşa
Ne duvarlar ses verir ne de penceren ışır
Devran böyle dönüyor adı olmuş hep hüzün
Bağrın yanar ateşten gülmüş olsa da yüzün
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
