Ardın Tufan Senin Şiiri - Halil Kumcu

Göçebe kuşlar gibi vurgunum,
Sevdan bir kuşun kanatlarında.
Hiçbir şehre sığmadı susuşlarım,
Kapana düşen dilim avuçlarında.

Hani nerede gidip gelen umutlarım?
Uçurumlarda kök saldı içime adın.
Toplanmış, göçüyor yüreğim bak,
Bir gözyaşı parçalar, vurur ansızın.

Diyardan diyara göç, kader kısmet,
Korkuluk kadar yalnız, yapayalnızım.
Ulaşılmaz kıyılarda insafsız ellerin vah,
Yasını tuttuğum beyhude çırpınışlarım.

Savrulurken Zümrüd-ü Anka’nın külleri,
Gönül dağında hüzünlü bir şarkı yanar.
Tenden tenedir bu vuslat, nefesim kesilir,
Göğsümde, solumda, ta şuramda bir bıçak var.

Ciğerim nefessiz kalır, yıkılır başkent,
Özlemin içimdeki orman kadar derin.
Her kuşun bir dalı var, kanadına küstüğüm,
Gittin, bir çığlık koptu, ardın tufan senin.