Aralık Unutulan Geceden

.....Düşlerimin deli dizgin atlısı
orada kalma zihnimin delisi
uyandır...
yorgunum

hangi akşam uzansa gecenin beşiğine
duyulmamış tüm ninniler söyleniyordu
uyutmak için anıları bir _ bir
ipe asılan günlerimin kurumayan yanlarıydı
nemli acılar...

haylaz bir çocuğun sapanıyla kırılmış
bütün sokak lambalarının
zifiri karanlık gecelerde
gırtlağımda baştan savma nefes alıştı yaşamak

ön sözü hatalıyken
üstü karalanmış son sözler yazılıyordu
çocuk masallarına iliştirilmiş

ve baykuş gagasında ölü bir kent taşıyordu içimde
kaç sert rüzgarlı mevsim devirdi / bu koca gövde
kaç kara gecenin şakağına silah dayadı
sayamadım içimdeki mezar kemiklerini

öldürdüm ne bildiysem eskiye dair
nerem varsa sana kalan hepsi katil.......
............

kara, borana kafa tutan kardelen umuduyla
dokuz doğuran suskunluğun son paragrafında yürek
susuyorum..içimin kekeme çocuğun dilinde

deli yelinin getirdiği kavak gölgesinde
ellerimle tutuyorum rüzgarları

ısmarlanan yıldızlar çiziyorum göğün gögsüne
ninnilere gereksiz gecelerim...