Karanlıklardan Doğan Bir Meşaleydi O (K ...

(CUMHURİYET ŞEHİTLERİNE HER DAİM SAYGIYLA)

Medeniyetin tohumları serpilirken kara yazgılı toprağa
bir halk doğuyordu küllerinden imparatorlığun,

ateş böcekleri gibi toplandılar öbek öbek
Alisak’ı, Berzan’ı, Dursun’u, Mehmet’i
koca bir coğrafyaya yayıldı ışıltıları.

aynı inançla suladılar kanlarıyla toprağı,
kağnıların gıcırtısına karıştı tekbir sesleri.
analar çıplak ayaklarıyla savaşa mermi taşırken,
dağa, taşa yazıldı varoluşun özgürlük destanı.

açlık, sefalet ve cahilliğin kol gezdiği yıllarda
güdülmeyi ve yoksullluğu kader belleyip,
tahvil edilen cennet hayallerine aldanan müşrikler,
ayrık otu gibi sivrildiler cehaletlerinin verdiği cesaretle.
ne Allah ne Peygamber tanıdılar canlara kıyarken.

ve bir gün paslı bir testereyle geldi ölüm
sarıkları cühela kaplı dört atlı meczup,
bir avuç insanı topladı belediye meydanında
gökyüzünden gri bulutlar çökmüştü Menemen’in üzerine
nefret kaplamıştı yüreklerini / gözleri kör...
katılmayanlar kaçıştı vicdanlarının kuytusuna
kadınlar çarşaflarından sarkan örümceklerle izlediler pencere gerisinden.

tarihe kara bir leke düşmüştü unutulmamacasına
şirk edip galeyana gelenler pervasızca kıydılar bir filize.

ki; onun dağları delecek, denizleri köpürtecek elleri vardı
aydınlıkların adamıydı, güneşin ferdi
daha çok filiz yetiştirecekti cumhuriyet okullarında.

bir meşale oldu tarihi aydınlatacak
ardından binlercesi katıldı o ışık kervanına.

ve sonra;
Balıkesir hutbesi ve Bursa nutkunun ışığıyla,
kakalaklar gibi kaçıştılar irtica hayalcileri
hep karanlıklardan beslendiler yarasalar gibi.

bu gün bile aynı hayallerini sürdürürler arka bahçelerinde
ve ne yazıktır ki;
devrim şehitlerinin cenaze törenlerinde
protokol koltuklarında görebilirsiniz onları.