Aralık Başı Şiiri - Ali Ercan Nar

Bir sonbahar günü,hani aralık başı derler,
Soğuktan ve sisten kararmışken düşlerim
Öyle bi çare ellerim benim.
Düşlerimin yaprak döktüğü saatlerde ve sonrasında hergün,
Karlar yağdı önce,heryerimden buzlar eridi sessizce,
Herkeste vardı; soğuk,kar ve buz,belki sis
İlk gün ve sonrasında hergün,herkesler hissetti,herkes yaşadı,sessizce.
Bir bahar sabahı;aynı sofrada ve kentte,belki ülkede
Renklere gebe yağmuru gördük,koştuk öylece bilerek ve bilmeden,sessizce
İnandık; kırmızıya,sarıya ve maviye,belki beyaz'a
Bezendik kalbimize,renklerden ve bahardan,düşler belki umutlar
Sonra hepimiz ısırdık elma dalında sevdayı,yahut aşkı
Hiçbirimiz anlamadık,
İnançsızlık dedi kimileri,biz seviştik öylece,duymadan ve sessizce.
Hiçbirimiz sormadık,öylece soyunduk baharda öpücükler'e
Kimse fark etmedi,gözlerimizde ve dişlerimizde aralık başını,
Kalçalarından ense köküne kadar,hepimiz öldük
Sonra saçlarında binlerce kez yaşattı bizi,
Göbekten,yüreğe kadar yeşillendik hepimiz,ne aralık hatırlandı,nede soğuk
Filizler baharında esen rüzgardık biz,soğuklar bahara gebeydi
Biz öyle yasını tuttuk tomurcuğun ki baharda elma dallarından dökülüsün saçlarımıza...