ARALIK Şiiri - Samet Çetin

bir aralıkgeçtin
ömrümün en kurak mevsimlerinden
o zamanlar
herkes birşeyler yazıyordu
gelecek günlere dair hayaller
umudu besliyordu yaşanılan yalanlar

birikenler tartıla dursun
çöplükler zaten hiç olmadığı kadar dolu
ölü doğan düşünce leşleriyle
kitap olma telaşında
okunmamış yazıların defşirdiği
öznesiz cümle yığınları
bense hala seni arıyorum
özledimde üstelik

habersiz kaybedilen yanlarımdan bu yana
artık akşamları yazıyorum sana
söylediğim yalanları
ellerini, gözlerini ve en çokta
sözlerini anımsıyorum
ansızın yanarken üşüdüğümü
senin yüzünden utandığımı
hatırlar mısın
ne çok üzülmüştük oysa
gözyaşında demlediğimiz çayı
dondurup bir aralık akşamında
acıların kutsadığı sevinçleri
unutarak istanbul'da

(davut ekinci'nin anıına)