Ne kadar toymuşum ne çok acemi.
Sevdamı bir türlü anlatamadım.
Heder ettim gündüzümü gecemi.
Sevdamı bir türlü anlatamadım.
Ulaşmak istedim yetmedi elim.
Yalnız dünya değil nice divane
Geçer de kendinden döner aşk ile
Işığın peşinde nice pervane
Ateşe atılır yanar aşk ile
Aşk yüklendi rahmet dolu yağmura.
Ne varsa senden kalan,
Alıp attım maziden.
Gerçekmiş ya da yalan,
Silip attım maziden.
Unuttum bak ismini,
Gidemedim ben bir kâra,
Düçar ettin ahuzara,
Kastın götürmek mi dara?
Azad eyle beni gönül.
Ben şikârım sen pusuda,
Kimler yanmadı ki aşk denen nara?
Bizi de bir zaman eyledi mecnun.
Şekvam yok kanasın açılan yara.
Yüzümüz gülse de gönlümüz dilhun.
Ne diyeyim beni mecnun kılana?
Öyle bir diyara düştü yolumuz.
Bayır belli değil düz belli değil.
Geveler, gerçeği demez dilimiz
Hece belli değil söz belli değil.
Kapıda miskini görüp geçeriz
Dünya değirmeninde
Öğütülen baş benim
Mahzunun kirpiğinden
Akıtılan yaş benim
Mazlumların sesinde
Bir dem karışırım dünya derdine
Bir dem takılırım yarin ardına
Bir dem çekilirim uzlet yurduna
Kaçıp sığındığım ilim var benim
Bir dem gelir yakamdan düşmez illet
Çıkıp karşısına varım dedikçe,
Zebun edip yıktı beni bir güzel.
Sönsün yangınım narım dedikçe,
Harladı odumu yaktı bir güzel.
Bana "yok" düştü her türlü vardan.
Herkes sefasında, yar kucağında,
Beni dertten derde salan biri var.
Ben yanarım odsuz aşk ocağında.
Beni dertten derde salan biri var.
Neylesem de düzen tutmaz çarkımız,
Gerçekten harika bu dönemde böyle güzellikte içten şiir yazmak . Sevgiliyi incitmeden kırmadan stem edip şairin tüm kabahati sevgilide görmemesi muhteşem yüreğinize sağlık