Âraf Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Bırak kalayım erken başlamış süreçlerimde.

Pıtıraklar talamış pantolonumun paçalarını.

Ve ayaklarım o kadar aşina kalmış ki dikenlerine.

Ne geride bıraktığım kandan izleri görüyorum.

Ne de hissettiğim bir acı var yüreğimde.

Keskin usturalarla delik deşik etsen de...

Ne bir ah çıkacak dilimden.

Ne de ölümü hissedecek haldeyim...

Yıllar var ki unuttum özgürlüğün adını.

Aklımı vermişim,tutsaklığımın delisiyim.

Sunma bana, bilmiyorum o meyvenin tadını.

Cennetin içinde mi,Cehenneme esir miyim...

Ne baharda açan gülden haberim var.

Ne de sonbaharın hüznündeyim.

Uyandır uyandırabilirsen gel ey sevgili...

Ölümcül kapanlarda, akrebin zehirindeyim.

Ne yaşıyor gibi ağlayıp, gülmekteyim.

Ne de yaşamıyor gibiyim,arafın içindeyim...