Kimdir getirdiği güllerden daha kızıl
Ve ölmeye yatmış, ama aşkı da bilen.
Tabii ki sen,
Yalnız sen!
O sessiz senfoniyi yapraklardan
Gönüllere sürüveren.
İncelikler yürürken dallarına
Güllere asıl yaşamlarını veren.
Tabi ki sen,
Yalnız sen!
Sen, tabii ki
Sevmeyi de,
Yaşamı da bilen.
Sen,
Güllere bile, ölümüne
Sevmeyi öğreten.
Kayıt Tarihi : 12.9.2002 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!