Apansız Ölüm Şiiri - Müslüm Bayram

Kör kurşunlarına gelmişçesine
Ağır dan da ağır yaralısın sen
Gülen göze yüze (b)aldan (s)özüne
Arının hayali düşleyişlerine
Susuzluğu peteğine fermansız
Apansız ölüm sevdalısın sen.

Doğdun gölgesinde ay ışığının
Sevinç gözyaşları ile yıkandın
Çiy düşmüştü güz gülleri gibiydin
Sarmalandın okşanarak koklandın.

Serpilmiş hoş esintisi filizleri
Ak gerdana salkımları düşürmüş
Göklerine imrenmiş servinin
Şehvetli poyrazı yeliydin.

O mahzun bakış sarnıç gözlerin çölüne
Seraptan saçılan aşk gülleri örtüm
Geceleyin yıldız yıldız sönüp koyulaşan
Mayhoş Lal’ı seline
Nefessiz boğulduğum.

Sevdasını kovalayan engereğin
Kamaştırır dansı düşerdi balkonlarına
Salınışı caddelerin taştan boydan boya
Yürüyüş endamına ah...
Hasreti nakşederdi kalpten vuruş
Aşktan mühür kaynayan su.

Engereği de kıskandıran cilveli salınışa
Tutuşurdu dansı eteğinde kaldırımlar
Alevli okları sarnıç gözlerine
Düşenler orada...
Can veriyorlar.

Bana gerekmez!
Gökmüş yıldızmış aymış...
Kavrulayım çölünde sarnıç gözlerinin
İzin ver... Beni yaralarına sar
İksirinde öleyim arzularının.