Anneme Dünyadan Mektup. Şiiri - Feyzi Kanra

Anneciğim
zannetme ki unuttum
unutmadım.
Hasta falanda değilim şükür,
Sadece biraz meşguldüm.

İnanmayacaksın bana amma,
İnan,
Çok şey değişti sen gideli,
Zamanında bebek
sesleri gelirdiya,
Şimdi köpek,
sesleri geliyor komşulardan.

Komşuların için
yanar tutuşurdun,
Şimdiye kalsan,
O kadar artardı ki ateşin,
Kimbilir daha fazla,
Yanmasın diye yanına
almıştır seni yaradan.

Neler kaybolmadı ki,
Neler?
Ar neymiş
Namus neymiş,
merhamet
hürmet neymiş.
Çoktaan unuturdum
Seni hatırlamasam.

Okuyarak
yazarak,
anlatarak değil,
öylebir öğrettin ki
Yaşayarak.
Dünya kaybolsa
Unutmam mümkün değil.

Ölmedin
Yaşıyorsun,
Yaşıyorum.
Üzülme.
Ellerinden öperim.