Anne seni çok özledim

Anne , özlüyorum sesini, gülüşünü,ve bana bakışını
Anne özlüyorum, dalından düşmüş yaprak gibi
Dalımı özlüyorum, rüzgara kızarak

Anne özlüyorum, aysberglerde bir güneş gibi
Güneydoğu'da yağmura susamış çorak toprak gibi
Çorak toprakların suyla buluştuğunda
Çıkan o ilk toz gibi ,buhar gibi hayat gibi
Özlüyorum işte çocuk gibi

İnsan , küçükken büyümek ister ,
Biliyor musun anne ,ben hiç büyümek istemedim
Diğer çocuklardan farklı
Belki de çoğu çocuk büyümek istemez

Çocukluğumu özlüyorum,anne
Çünkü çocukluğumun kahramanı
Orada çünkü annem orada

Şimdi uzaktayım ya da sen uzaktasın
Uzaktan nefret ettim şimdi sevecek değilim
Uzak bana hep ters ancak çoğu zaman
Peşimi bu uzaklar bırakmadı anne

Anne , yakınlığı özlüyorum
Gülüşünü,bir çocuk haylazlığını istiyorum
Çocuk gibi ağlamak sebepsizce
Ufak bir şeyle mutlu olmak istiyorum

Anne ,bir bazlamanla , sıcak bir çorbanla
Mutlu olmak istiyorum
Sana sarılmak için sebep bulmak istiyorum
Anne ,insan büyüyerek çocukluk ediyormuş
Bu çocukluktan vazgeçip,
Gerçek bir çocukluğu özlüyorum

Yani seni çok özledim anne
Uzaklara giderken yine yeniden
En son senin mi haberin oldu
Evet anne, ayrılırken çok zor oldu

Anne sesini, yüzünü, yüreğini
Çok özledim tüm benliğimi
Sana bırakmadan