Okyanuslar mürekkep,ormanlar kalem olsa.
Annemi anlatamam,bulutlar yere dolsa.
Biz gelirken dünyaya,çektiği tüm acılar.
Görünmez gözlerine,dayanılmaz sancılar.
Özledim anneciğim,ben senin kucağını.
Öpseydim doya doya,senin gül yanağını.
Hadisler anlatıyor,Annenin değerini.
Ayağının altında,almış Cennet yerini.
Annenin merhameti,Haktan bir işarettir.
Yüzüne bakmak bile,büyük bir ibadettir.
Ucu yok bucağı yok,Annedeki şefkâtin.
Hiç birini görmüyor,verdiğimiz zahmetin.
Analar dayanamaz,kınalı kuzusuna.
Kendi canını verir,biricik yavrusuna.
Altınlar mücevherler,anaya eş olur mu?
Anayı saymayandan,Allah(c.c) razı olur mu?
Boşuna aramayın,ana gibi yâr olmaz.
Kaybedenlere sorun,ananın yeri dolmaz.
Anneciğim yavruna,ak sütünü helâl et.
Annesi ölenlere,Allah’ım sen yardım et.
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!