Bütün bir hafta, aralıksız
Annemin görüntüsü geçti gözlerimden
Kolunda ağır çamaşır sepeti
Çatı katına tırmanırken
Ve ben yaramaz, delişmen çocuk
Bağırır, tepinirdim yerimde
Bıraksın da koca sepeti
Çatıya beni taşısın diye
O, söylenmeden, bana bakmadan
Çıkar, sererdi çamaşırları
Göz kamaştıran aklıkta çamaşırlar
Sallanır, döner, hışırdarlardı.
Ağlamak için çok geç şimdi;
Annemi uçuşan kır saçlarıyla
Görüyorum gökyüzü sonsuzluğunda
Göğün suyuna katarken çivitini…
Türkçesi: A. Behramoğlu
Attila JozsefKayıt Tarihi : 10.2.2010 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annemi uçuşan kır saçlarıyla
Görüyorum gökyüzü sonsuzluğu da
Göğün suyuna katarken çivitini...
Öyledir...En çok da onlara geç kalınır :(
Çok güzel bir şiir...
iplere takılan çamaşırlar, nedense bana hep idam edilen insanları hatırlatır...sallana sallana kururlar, sularını rüzgara ve sıcaklığa teslim ederek...
ha bir de
kadınların sabrını!..
Tebrikler A.Behramoğlu..01.aralık.2020
TÜM YORUMLAR (6)