Anna Ahmatova Şiirleri - Şair Anna Ahmatova

Aynı bardaktan içmeyeceğiz,
Ne suyu,ne tatlı şarabı,
Şafakta öpüşmeyeceğiz
Ve akşam çöktüğünde pencereden bakmayacağız.

Sen güneşle soluklanıyorsun ben ay ile

Bilmiyorum,yaşamakta mısın,öldün mü?
Dünyada bir yerlerde bulabilir miyim seni
Yoksa,akşamın yaslı karanlığında
Bir ölüyü mü düşünmeli...

Her şey senin için:Gün boyunca dualarım.

Yıkılmış yuvama kaldırıyorum kadehimi
Kin , öfke dolu hayatıma
Yalnızlığına ikimizin
ve sana kaldırıyorum.
Yalanına bana ihanet eden dudaklarımın
Gözlerindeki ölü soğukluğuna

Buzdan bir el kalbimi sıkıştırıyordu sanki

Ama bir düşte yürüyor gibiydim;

Sağ elimin eldivenini

Daha az girebilirdin düşlerime
Nasılsa sık sık buluşuyoruz
Ama yalnız karanlığın tapınağından sen
Hüzünlü, heyecanlı ve sevecensin
Bir de orda ne adımı şaşırıyorsun
Ne de burda yaptığın gibi

On yedi aydır feryat ediyor, Seni eve çağırıyorum. Celladının ayaklarına da kapandım, Sen hem oğlum hem de felaketimsin. Herşey sonsuz bir kargaşa içinde Ve ben kimin hayvan, kimin insan Olduğunu artık çözemez oldum. İnfazını bekleyişim Daha ne kadar sürecek, Öngöremiyorum. Görkemli çiçekler etrafta, çan sesleri Ve hiçbir yere uzanan ayak izleri. Koskoca bir yıldız, gözlerimin içine Bakarak, yakın bir ölümü vaat etmekte. 1939 Çeviren: Melaike Hüseyin

Taş bir sözcük düştü parçalandı
Henüz yaşayan göğsümde.
Zararı yok, ben zaten hazırdım.
Gelirim bunun da üstesinden.
Başımda işim çok bugün:
Belleği sonuna değin öldürmek gerek,

Ne çok isteği var tatlı yârin!
İsteksizdir elbet aşksız insan.
Sevinç duyarım suyun sâkin
Saydam buz altında kalışından.

Ve atların buza – yardım et Tanrı’m! –

Mektubumu buruşturup atma canım,
Sonuna kadar oku dostum, mektubumu.
Sıkıldım bu durumdan, hep sıradan,
Hep yabancı olmuşum senin yoluna çıkan.

Böyle bakma, öfkeli kaşlarını çatıp,

Yaban balı özgürlük kokar,
Toz, güneş ışını kokar,
Bir kızın ağzı -menekşe
Ve altın -hiçbir şey kokmaz altın.
Tereotu su kokar,
Aşk ise elma,