Anna Ahmatova Şiirleri - Şair Anna Ahmatova

Geceleyin beklerken gelişini onun
Yaşamım pamuk ipliğine bağlı sanki
Gençlik, şan, özgürlük nedir ki
Karşısında o güzeller güzeli konuğun

Geliyor kavalıyla, kaldırıp peçesini

Siyah tülün altında sıktım elini…
“Bugün neden büründün bu solgunluğa? ”
İçirdim ona buruk kederimi,
Sarhoş ettim sızdırasıya.

Nasıl unuturum, yalpalayarak çıktı gitti.

Onulmaz ağrı şan olsun sana!
Gri gözlü kral dün öldü bir anda.

Sıkıntılı ve alaca bir sonbahar akşamıydı.
Kocam eve dönünce metanetle mırıldandı.

I.
Hayır, ne yabancı kanatlar,
Ne bigane gökyüzü
Hiç birisi korumadı beni
Ben halkımın keder örtüsü altında yaşadım
O zamanlar

İnsanların yakınlığında gizemli bir çizgi var,
Bu çizgiyi aşamaz tutku ve ölesiye sevmek.
Korkunç bir ıssızlıkta varsın birleşsin ağızlar
Ve çatlasın, parça parça dağılsın yürek.

Dostluk da güçsüzdür burada, yılları da

Kuğular mı salmamıştı ardımdan,
Sandallar mı, kara sallar mı yüzdürmemişti.
Dokuz yüz on altı yılı baharında
Pek yakında geleceğine söz vermişti.
Güya dokuz yüz on altu baharında
Kuş olup onun erincine konacaktım.

Biri ölünce,
İmgeleri değişir artık.
Gözleri başka görür, ağzı bambaşka
Gülümsemelerle gülümser gülümserse.
Bunu bir ozanın
Cenazesinden döndüğümde anladım.

Tıpkı senin gibi ben de katlanıyorum karanlığı bitmeyen ayrılığa. Neden ağlıyorsun? Ağlayacağına elini uzat bana, söz ver yeniden geleceğine bir düşte. Sen ve ben bir acılar dağıyız. Sen ve ben bir daha buluşamayacağız bu yeryüzünde. Ah, yıldızlarla geceyarısı bana bir selam gönderebilsen.

‘Bizden
Yalını yok,daha
Onurlusu bizden,daha
Az gözyaşı dökeni yok.'

Yüreklerimiz tılsım gibi takınmaz yurdu,

Hepsi alınıp götürüldü: Güç ve aşk
Benim bedenim -sevilmemiş bir kente dönüşen-
Bir fayda görmüyor güneşten. Kanım soğuk bundan böyle,
Biliyorum.

İlham perimin hali kalbimi kanatıyor: