Anlatamazsın Derdini Ki

Kimi zaman; dağa, taşa gidersin.
Otlarla, çiçeklerle, karıncalarla konuşur,
İçini döker, kendini teselli edersin.
Hava; su, kuş cıvıltıları ve,
Ve belki evren olur senin yarenin.
Anan, baban, kardeşlerin…
Eşin dahi olmayabilir, sevgilinde dahil,
Yüreğinin sesinden anlayamayan.
Herkes farklı yöne çeker seni.
Herkes kendince yorumlar seni,
İstedikleri gibi…
Geçen zaman içerisinde yorulur,
Tarif bile etmek istemezsin kendini.
Yanlış anlaşılmalara el atmaz,
Zararlı insanlarla polemiğe girmez, hissizleşirsin.
İşte o zaman derin bir nefes çekip de dersin ki:
“Anlatamazsın derdini ki!”

14.12.2021 / Çepni Serhat Öztürk