Tepeden tırnağa sen ve yağmur kokulu saçların dolanırken ellerime, başka bir dünyanın kapıları açılır. Söz dilimlerinin kifayetsizliği vurur geceyi ve yorgundur sabahlar anlatılmazlığın karşısında... Güneşi tutmaya çalışmak, zamanın geçip gitmelerine inat ve gece söyler son sözünü; benimle hayat benimle hüzün... Şimdi dokunuşların tartıldığı teraziye yüklenmektedir yazılan yazılar...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
