Anlatabilir miyim ki Şiiri - Ali Pınarevli

ardından düştüm yollara
amaçsızca
seni bulacakmışım gibi
bir de ümitlendim üstelik
gözlerimde ıssızlık
boşlukta giden bir gemi
ufka sürüklenir mi
başıboş...

önce gölgen kaçtı sonra sen
uzaklara karıştın karanlıklara alıştım
bakışlarındı dünyamı döndüren
aşkın senden olduğunu bilmezken

gölgen kaçtı ardından sen
nazar boncukları taktım gölgene bile
aman sana bir şey olmasın
ben acılara bulanayım diye

kelimeler boynuma kement gibi asılsın
sen birkaç mutlulukla avut kendini
boş ver,düşünmesen de olur beni
tüm renklerini avucunda tut hayatın

gelmezsin bilirim,zaten hiç gelmedin
haftalar,aylar idamlık ipimmiş meğer
günlerimin içinden hasret okları geçer
yine de düşünmezsin,özlemez ki yüreğin

ben kimim ki zaten
geçtiğin yollara,soluduğun havaya müptela
keşkeler benden,umursamazlık senden
bitmez bende aşk denen o büyük bela

zaten ben kimim ki
geçmişe sarılan bir düş belki
Tanrı mucize göndersin diye bekleyen
kendini umut çıkmazlarına sürükleyen
belkilerle boğuşurken
aklımda hep aynı cümle
bir ben deli,bir ben serseri

bu şehrin suskun rüzgarıydım
konacak bir yer buldum kendime
hafif dalgalı saçlarına önce
sözlerin apayrı bir lezzet bıraksa da

unutulanlar bahçesine çağırdım
geceliğinle
aydınlık geceliğinle
rüzgar gibi geçtin aklımdan
ama rüzgarın kendi gitti
ve maalesef ardından

kelimeleri üstüne basa basa söylerken bile
senin kadar sevimli değillerdi
hiç biri ama hiç biri
sonsuz ışığı ve gözleri
anlatabilir miyim ki
intihar süsü verdim cümlelerime
artık sadece güzeller