Beklenen Şiiri - Ali Pınarevli

Gözyaşlarına boğulduğum günlerin resmini çizip bana versen olmaz mı ey dost!

Bazen gönül aynamda kendim olamayışımın resmini çizsen n’olur sanki ey dost!

Söyleyeceklerim,parçalanmış birkaç cümlem olsa da yüreğimde gizli kalan

İçimde ve zamanda hep bir yara halinde kaldı sürekli ama sürekli kanayan

İlahi dostluklara değil suskunluğa açıldı nedense bitmez sandığım günler

Ve her anında bu ürkek bakışlarla geçen hayat,bundan böyle hep böyle geçer

Beklerim,inan ki beklerim bu beden son nefese hasret kalacağı güne kadar

Zamanın bilinmez çığlıkları korkuturken ve düşerken üzerime sarı yapraklar

Dile,bu vefakar dostun sonsuzluğa ve sana bir kor halinde dönmesini dile

Cennetten bir köşe bahşet batmayan güneşlerin ve umut saçan gözlerinle

Sen yine gizemli bakışlarınla sıcacık iklimler sunmaya devam et bu şehre

Ölüsünü ayaklarının altına al,kararmış ruhlara yaşamayı öğret bir kere!

Zaman azapta can çekişip dururken bir nisan yağmuru gibi yağ üzerime

Bir toprak kokusu oluver,kışın şehre yağan kar ya da...ama sakın erime!

Söyleyecek sözüm kalmayana dek,bu“fani mekan”ın hesabı görülene dek

Sonu belli olmayan hayatın şarkısını seninle söylesin bu cefakar yürek...