Anla Beni İstanbul Şiiri - İdris Elibol

Boğazda aşikar ay ışığı
Ensende köpüklü dalgaların çığlığı
Sen ihtirasımın muamma çölü
İdam mahkumunun son dileği
Gelincik yaprağım, yediveren toprağım
Karasevdalım
Çevirme gözlerini benden

Su gibi döküleyim
Çek beni toprağının kılcallarına
Oy mavi yazmalım
Akşam çayım
Aşığımın zârı, damarımın kızıl kanı
Beynimi mavi sularına
Bilmece gibi yorduğum şehir
Ya martıların sesini getir
Ya da mehtabınla doğ bana

Kapama gözlerini ne olur
Gözlerin açık olmalıdır senin
İstanbul,
Bakışların ruhu oynatır
Nabzını saysın serseri kaldırımlar
Kalp gece öksüzünü karartır
Vuslatın mumu yanağımı yaksın
Anla beni İstanbul
Anla ki yürek kansın

Ne olmuş sana İstanbul,
Nice ağladığın gözlerinden belli
Yorgun musun, dargın mısın ah şehir!
Ağlatıyor beni gözlerin
Söyle düşmanın mıdır geceler
Zifiri geceleri
Aç kurtlar yesin!
Sen ey türküme nakarat şehir
Ya kafiyelerini topla gel,
Ya da kendin kal bana!