Anka Şiiri - Mükerrem Suna Gümüş

I.
bende doğar, bende büyür, bende ölür ancak
ulu bir Tek Tanrı'nın katından
melek kanatlarına çarpan öfkeli yağmur

hangi taşı kaldırsan ben görünürüm
hangi yurtluğa konsan yine ben

ve ey yağmur yağdıkça üşüyen toprak
al içine beni, göklerim deprem

II.
.......................................... duymuşlar ki dünyanın bir yerinde
.......................................... bir Anka yangına bırakmış tüylerini
.......................................... oradaymış bütün insanlar
.......................................... görmek için son kere görkemini

işte bunu herkes görmek isterdi ruhum
kendimi yangınlara attığımı nasıl
pırıltılı bir günün batımında
düştüğümü göklerimden, ve neden

/başka bir yerinde evrenin
yeni güneşler doğmaktadır
görkemli kanatlarıyla kardeşlerim
senin yurdun gibi yurtlara
zümrütler taşır/

göğün bir yanı ben, bir yanı alev
bilirler ki sığmaz bedenim ne ağaç kovuğuna
ne de ben gözlerimi koynuna sığdırabildim

işte bu yeryüzü ancak
kaynamaktan usanmış kemiklerimle beni
bütün içtenliğiyle kucaklayacak

/yine de göklerime savurun küllerimi/

III.
.......................................... bir martı olsaydım demem bundan şimdi
.......................................... binlercesinin arasında sadece biri
.......................................... uçtu sanılan, kondu sanılan, öldü sanılan
.......................................... kendini de öyle sanan belki

belki de bir mezarım, göklerim toprak
iğrenerek geçsinler diye yanı başımdan
batak köyün hamfendileri, kibar beyleri
öldürmem kendimi belki de bundan
belki de bu ben'im, bu da yaşamak

IV.
usulca yum beton gözlerini, bu zehir
ikimize yeniden hayat verecektir

Mükerrem Suna Gümüş
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 22:59:00