Anka Şiiri - Yaşar Akşit

Yağmur damlasıyla yıkılan karınca yuvasının,
gölgesinde oynanan bir oyundum yıllarca,
Baktım öylece derin etrafıma,
Uyumuş kalmışım büyük bir oyunun içinde...

Yolsuz,yordamsız ve apansız kalmışım çoğu zaman,
ama bilmişim yolumu...
yol gösteren yıldızlar.
onlar değilmiydi binlerce insanı kendine hayran eden yanıp sönen ışıklar?

Ve gece güneşim olduğunu söylüyorum şimdi,
Nedenmi? Bilmiyorum...
Görmüyormusun nasıl titriyor ellerim?
Ve kaçırıyorum ondan gözlerimi...

Onun gözlerine bakamıyorum,
Acuyor biryerlerim,isyan çıkıyor zindanlarımda,
Yıllar boyu arkasından ağladığım o güzel anka,
Meğer sen olmalıymışsın...