anımsa,
nasıl yanmıştım o gece,
ellerinde bir şehir üşürken,
sen umarsız yürüyüp gitmiştin karanlığa,
yürüyüşün,
ardına dönüp bakışın,
bu gün gibi aklımda,
anımsa,
çiçeklere su verişin balkonda
perdenin arkasında gölgen,
ve benim bitişim gecenin koynunda...
eriyişim, belkide hastalığım,
anımsa
benim için nasıl ağladın...
(hiç unutmadın aslında...)
İsmail ÖzabacıKayıt Tarihi : 7.2.2003 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)