Anılar Biriktirecektik Şiiri - Serpil Koçar

Hani Anılar biriktirecektik biz seninle
Soğuk kış günlerinde şöminenin karşısında
Anıları hatırlayıp kâh gülecek, kâh ağlayacaktık
Birbirimize sımsıkı sarılacaktık bir ömür boyu

Hani esen hiç bir fırtınada darma duman olmayacaktık
Neden bıraktın ellerimi ilk esen fırtınada, bu soğuk gecelerde
Neden yalnızlığa mahkum ettin mutlu sona giden yolda
Gün geçiyor da bir şekilde, eş dostla gel geceleri gör beni

Ahh illede o geceler var ya geçmek bilmiyor sanki
Uzadıkça uzuyor yatağa girdiğim o zamanlarda
Bir film şeridi gibi geçer gözümün önünden bir bir
Yaşadığımız mutluluklar canlanır hafızamda

Sonra ansızın gittiğin o gün geliyor aklıma
Tutamıyorum göz yaşlarımı iniyorlar usul usul
Göz pınarlarımdan süzülür yanaklarımdan yastığıma
Çaresiz hissediyorum yatağın bir köşesinde öylece

Sen benim düşler ülkemde masalım olarak kalacaksın
Sana anlatamadıklarımı alıyorum şimdi acıyla kaleme
Yorsada gidişin yüreğimi, dilim lal olup sussada
Yüreğim çığlık çığlığa seni anar her gece sessiz odamda

Kolum kanadım kırık uçamayan bir serçe misali
Ölüme mahkum edilmiş idamlık bir sanık gibiyim
Kalbimde bir ateş kor olmuş yanıyor alev alev
Son nefesini vermek isteyen ağır bir hastayım sanki

Bitsin artık bu işkence, acı dolu gecelerim, vedalaşalım
Kabuk bağlasın yorgun şu yüreğimin yarası, kabuk bağlasın
Dinsin gözümün yaşı, bitsin artık uykusuz gecelerimin sabahı
Vedalaşalım artık bu gece seninle, gömeyim artık seni kalbime