Tutsak...
Hasret...
Cefa...
Gurbet...
Göçüp Giden Ömür!
Biliyor musun?
Ruhumda dar ağacı kurmuş benliğim!
Ne kalemler kırılıyor göç ederken,
Ne vuslatlar yaşıyor yokluğunda,
Ne hasretler çekiyor!...
Bedenim o kadar savaşçı değil oysa ki,
Ruhum bakışlarında tutsak gözyaşında mühürlü,
Bedenim bu süslü zengin sahnede; anber kokusuyla,
Savruluyor diyardan diyara sahte tebessümlerle...
Neden biliyor musun? "Zeze"
Hayatın alt üst olmasın diye....
C.K.
17.07.2020
Ankara
Modern Mevlana
Kayıt Tarihi : 11.9.2023 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair ile aşık olduğu insan arasında geçen bir konuşmada sevdiğine en son ne zaman mutlu oldun diye sorar, kendisine manevi olarak benzeyen birisinden aldığı cevapla irkilmiştir. Sevdiği insan ise en son 6 yaşında mutlu hissediyordum, diye cevap verir. İkisi de gözyaşlarını tutamazlar. C.K o günden sonra aşık olduğu kişinin her doğum gününde geçmişte akan mısralarla sevdiği tam 6 yaşına gelinceye kadar zaman tünelinde 2023 yılından başlayarak geçmişe yolculuk yapar ve 26 adet şiir yazar. Bu dördüncü şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!