Anam Bile Ağlamadıktan Sonra

Anam bile ağlamadıktan sonra
bana kimler ağlasın
içim parçalanmış
kırık bir şarap fıçısı gibi
yarım yamalak...
içi boşalmış,
diğer yarısını arayan...
yaş otuzu devirirken
eve dışardan bakan kedi misali
mutluluğu arayan...
özleyen,
unutmuş,küllenmiş bir yürek...
ateşin ruhu var ama yanmak için aşk gerek
'odun' var yanacak
hava var yakacak
ama aşk yoq hala yakacak...
ben,ben olmanın ötesine geçmişim...
hayat ne kadar basitmiş meğer
kalk-git-çalış-yat...
aşk olmadan otomatiğe bağlamak...
cennet misali antalyada yanarken
kalbi buz gibi olmak...
evlenmediğine göre
kesin bi haltlar karıştırıyosundur diyen
insanlarla uğraşmak...
ben de en az sizin kadar malım
ben de yiyip içiyor yatıyorum
sadece bir farkla
ben antalyadayım
yanıyorum ama
sadece sıcaktan
anam bile inanmıyor yalnızlığıma
ben ağlıyorum
ve haykırıyorum sessizce
anam bile ağlamadıktan sonra
bana kimler ağlasın?

(Antalya/05 Temmuz 2009/00:55)