Anam. Şiiri - Evrim Evrensel

Ne acılar çekti, büyüttü beni,
Ömrünü tüketti yolumda anam.
Hergün nenni nenni uyuttu beni,
Bülbül gibi öttü dalımda anam.

Taşır durur idi hepte kucakta,
Tarlada, ekinde,orakta,sıcakta,
Gezdirir dururdu köşe bucakta,
Anlardı her türlü halımdan anam.

Büyütmeye durdu çile çekerek,
Hasta olsam ağlar boyun bükerek,
Ağlasam hemdemle gözyaş dökerek,
Ömrünü tüketti yolumdan anam.

Bir hatam olsa düzelttirirdi,
Giyindirir hemi bezettirirdi
Ahu gözlülere göz attırırdı,
Aşk ile sevdayı öğretti anam.

Dokuz ay karnında beni gezdirdi,
Getirdi dünyaya memesin verdi,
Muhabbet eder, sözler verirdi,
Ballar akaridi dilinden anam.

Yetiştirmeye beni öğüt verirdi,
Yaramazlık etsem bazı döverdi,
Bir nasihatı bana dünya değerdi,
Evrim Evrenseli eyledi anam.