Binlerce yıldır bu yoldayım; bu yolculukta…
Mavi sularda kutupsal kaygılar biriktirdim,
kendimden çıkarıp kendimi ömrümle çarptım.
Ama yok…
Sağlaması yok hayatın: anladım…
Her şeyden bir şeye, bir şeyden her şeye varmanın
Yollarını ararken, bir baktım ki cebimdeymiş anahtarım! ..
İçimin coşkulu kalabalığında yüzlerce kelime türettim,
Varlığıma ekleyip öğrendiklerimi kendi haritamı çizdim.
Bir sebebi var dedim doğmaların,
Bir sebebi var yol üstündeki mecburi ayrılık güzergahlarının;
İçime inşa edilen köprülerdeki
Bazen vasıflı, bazen vasıfsız us trafiklerinin! ..
Yazdıklarımın gölgesinde kalmayı düşünmedim hiç!
Biliyorum bir sebebi var hayatın;
Doğmak, büyümek, yaşlanmak ve ölümün ötesinde.
Gözlerimi asker,
Gönlümü gönüllü nefer eyleyip saldım yollara…
Hayli zaman oldu doğduğum sulardan uzaklaşalı,
Hayli közde yandı ellerim…
Ve ben hala bilmiyorum
Şimdi neresindeyim haritanın?
13 Kasım 2004 / 17:34
İstanbul / Mecidiyeköy
Kayıt Tarihi : 18.12.2011 09:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!