Anahtar(2) Şiiri - Neslihan Kösoğlu

Paslı bir çivinin sırtına yükleyip bu kırık dünyayı
Beynime çakıyorum tüm gizli satırları
Tüyden bir bulut havalanıyor
Sana seriyorum beynimin kıvrılmış çarşaflarını…

Suda yanıyor bir avuç gök
Adını biliyorum bıçak sırtı yüreğimle…
İçindeyken yandığımın,
Dışındayken kanıyorum…
Senden ayrı açık bir yara gibi yaşıyorum…

Soluğum öyle alışmış ki soluğuna
Sanki gitsen nefesim dilimlenecek
Varlığın o kadar ben ki,
Yokluğunda içimdeki tik taklar kesilecek…

Adına beyaz bir umutla başlarım her sabah
Her gece siyaha boyanırım..
Ben yoruldukça içinde;
Dışında sürgün verir boy aynalarım…

Sol anahtarında Fa’yı arayan bir mahkûm gibi esirdir kalbim ellerinde
Parmaklarınla çöz dizelerimi
Sen ise kırık bir kaldırım taşısın ruhumun baş köşesinde…
Her tökezlememde sen tut ellerimi…