Anahtar Şiiri - Hatem Çetinkaya

Bir anahtar çevrilir usulca kapıda,
Hasret, yorgun adımlarla içeri süzülür.
Duvarlar tanır onun nefesini ,
Ama hiçbiri "kal" diyemez.

Hasret, iç çekişlerle taşır göğsünde sığmayan özlemi,
Veda, her an hesaplar kalbinde biriken sessizliği.
Ona bir sıcaklık, bir umut, bir yuva sunar,
Ama yanında kalmasını istemezcesine.

Hasret bilir ki, burada hep geçici,
Veda bilir ki, o giderse bomboş kalacak.
Biri hep gitmeye hazır,
Diğeri hep kalmasını umarak uğurlar.

Ve zaman, kiralık duygular gibi,
Süresi dolunca mutlaka ayrılıkla mühürlenen.