Ana toprak. Şiiri - Vedat Korun

Ölmeden ölmüşüz be dostlar.
Bize ne eder bu dâr-ı Dünya’nın hâkimleri.
Suçumuz isyan.!
Adımız toprak.
Ana toprak!
Ceng ile sürmüşler bağrımızı.
Zulümle, kanla sulamışlar.
Sırtımızda yeşermiş nefretin başakları boy,boy.
Yine de,
Ekmek olduk,önlerine konduk.
Analarına,bebelerine bir göz ev olduk.
Suya,şerbete tas olduk.
Koynumuz doldu taştı Ata,Şühedâ.
Emir Yüce yerden.!
Gayrı, elden ne gelir.?
Secdeye gelmişiz bir kere.
Başı eğmişiz zikre.
Aklı takmışız ince fikre.
Verecek ne’miz kalmış?
Çöllerle savaşan ahmaklara,!
Hakkı helâl etmeyiz.
Kesilip, yakılmış yağmura duran ellerimiz.
Üzerimizde şimdi rüzgârın aç,kuru ıslığı.
İsyan,isyan!
Ana Vatan kan ağlıyor.
Onun da anası biz!
Tükendik! !
Kime hak haram?
Kimin yası tutula?
Şu,gocamış âlemde,
Yürüyen yok ki üstümüzde.
İsyan etsek de,
Kime? ? ?
Kır kalemi hâkimim.
Ölmüşe ferman ne yazar? ? ? ?

06-11-2008.