Bir gün rastladım İstanbul’a ağlıyordu İstanbul’a
Parmaklarımla sildim gözlerinin nemini
Hadi dolaşalım dedi
Ellerimiz sıcak ve sımsıkı
Dolaştık yeni sokaklarını
Gördüm yeni aşıklarını
Hepsi birer genç kız gibiydi
Heyecanlı ve umut dolu
Her yeni sokak sevinçten ağlatıyordu
Ana kucağı İstanbul’u
Kayıt Tarihi : 1.5.2005 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onun hiç bir şeyine erişilmez. Erdemine de şerrine de...
Görebildikten sonra güzellikleri öyle çok ki...
Güzel anlatılmış
sevgiler sn öztürk...
Stj.Av.Arif BALTACI / Trabzon Şiir Grubu
O dağların soylusu küheylan yolda kaldı.
Beton duvarda hapis, yayalam yürekte kaldı,
değil biz istanbulu istanbul bizi aldı.
Akrabalar el olmuş gözlenen yol yel olmuş.
İstanbul bizi aldı insanlık yolda kaldı.
Cenneti soldurmuşlar betonla doldurmuşlar.
İstanbul mahzendeki küflü tabloda kaldı.
İnsanların içi boş kim içlerini çaldı?
Fatihin sevgilisi sanattan geri kaldı.
Beyinleri çıkarıb samanla doldupmuşlar.
Yüreklerden sevdayı manukyanlarmı çaldı.
Bizi bizden calanlar ruhumuzuda caldı.
Boğazın hatırası truvalarda kaldı.
Çağlara ufuk açan çağ gerisinde kaldı.
İstanbul truvada bizede varoş kaldı.
Mehteranın haşmeti imdi gölgede kaldı.
Fatihe fatihayı bethhovndan devlet çaldı.
Şaiirin yüreğinde gerçek istanbul kaldı.
Yinede umutvarız yeni güne az kaldı.
Eşek meydanda kişner,atlara fayton kaldı.
Bizede gemileri gökten yürütmek kaldı.
Çağların anahtarı miras dedemden kaldı.
Pusatımı kuşandım bir tek besmelem kaldı.
Necati Gedikoğlu..
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (7)