köyden kentten taşıyorlar
ne kadar çoklar
çocuklar çocuklar
ufacık ufacıklar
analar babalar
hısım akrabalar
boş yere işte öylesine
tarlaya tamirhaneye fabrikaya
sokaklara çocuk yapanlar
demeyesiniz sakın
ağam begim
valla köylük yerin kaygıları
pamuğu döveni harmanı
tütün çizilecek kargıları
ahırları tezgahları tarlaları
varoşların öylesine varoluşları
durun durun
yapmayın durun ellemeyin şuncağızları
bir okul yolundan geçin
durup seğirtip de
bakıverin duvarların ardından
bu seninki Kurugiller'den Hasan'ınki
‘yakaladım seni elim sende’
bu da Kavaklar'dan Hüseyin'in Ismahan
'gördüm seni sobe'
çocuklar çocuklar
ne kadar küçücükler
ne kadar da çoklar
iki çakıl taşı
renk renk cıncık
mavişlerden ala
allardan sarı halkalara
çocuklar nazarlık
çocuklar boncuk
ki onlar
ne bu güne kaygılı
ne yarınlara yarınsız
o ki sözüm
bu ne haksızlık
gidişat nereye ey insan
ve nereye bu yolculuk
17 ağustos 1993/Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 5.4.2023 14:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!