Ana Azize Şiiri - Müslüm Bayram

Destanlar yazılmıştır tarihe mal olan
Kat kat arşivlerin heybetli kalabalığında kayıp
Tufanlar vardır elbet unutulmaz anıların kazıyamadığı
Aşktan ölümlerin yaşanmadığı mutsuz dünyada
Ne mutlu açlığa... Yaşasın!
Sebepsiz ölümler mi diyeceğiz?

Ahraz sokağında boğulan çığlıkların iniltisi
Bir buğday tanesi yalnızlığım!
Yeşerirken umutlarıma yağmurlarıydı Anadolu’m
Her mevsim dinmeyen bulutlarından
Saçılsaydı bahar çiçekleri
Bayılıp hoş kokusuyla düşseydi
Aşka gönlüm.

Ana azizenin yüreğinden içli dua
Yalçın dağların doruğunda açan çiçek
Dev buzul parçalarını yürüten sevda!

Gücün zehirli zeminine derinliğine çağlayan
Cömertliğiyle kaynayan gizemli nehir!
Yakamozların alevden kahır gözlere
Damgalanmış dağlanmış...
Susturulmuş dillere.

Affet ana azize!
Yüce derya sevdanı büyütemedik
Yeşertemedik temanı
Susturamadık bandolarını savaşın
Boğulduk mahşeri girdaplarında kanın.

Kör baykuşun bakışlarına hapsoldu dünya
Elvedası okunmayan ey içli sela!
Kökünüze el Fatiha...
Demeyeceğim Amin.