Ana Şiiri - Müslüm Bayram

Taş kesilmiş toprağım kök salmışsa güllerin
Ruhum yoksun duandan verimsiz çöldür ana
Yüreğinle sularken buhurdan mı sellerin
Katık eder içerim hüznünü doldur bana

Çatlasın yer yerinden dökülsün tellerinden
Ak nuru bezlerine ilmeği ellerinden
Zemzemi kuyusundan yıkansın göllerinden
Zamana yârden kalan iki metrelik hana

Bırakma ellerimi sönmesin neslin ocak
Zemherim ısıtandın güneşimdin hep sıcak
Kapanırken gözlerin bulutlardan bin kucak
Talihin sayfaları mürekkebimden kana

Bir damla akıtmayıp dinseydi gözyaşlarım
Ocaklar dağıtmayıp kazanlarda aşlarım
Süzülüp damıtmayıp yas tutsaydı taşlarım
Savrulan küllerime rüzgârına dem yana

Gani kederlenerek gülmez mi gayri yüzüm
Ak sütünden beslenip kavrulmuş doğru özüm
Dirhem şüphen olmasın elmastan iki gözüm
Oğul vermiş arıdan çeşni çiçek (s)öz sana

Anaların ecesi cennetin Firdevs gülü
Orak harman biçmişim tuba yaprağın dalı
Başağından düşenler yeşil zümrüt mü alı
Kanadında turnanın şafağındaki tana.