Kaldırım taşları bozulmuş
Sokağın içindeki çukurlara
sular dolmuş,bir sokakta
ilerliyorum
Evler yıkık dökük
Evlerin bacaları neredeyse
Yıkılaçak olukları çürümüş
vaziyette
Besbelli burası fakir bir sokak
Sokağın sağ tarafında
Ahşap bir ev görüyorum
Evin ayakta durması bile mucize
Burda kim oturuyor diye merak ediyorum
Evin kapısının tokmağını
İster istemez çakıyorum
Ahşap kapı ğıçırdıyla açılıyor
Karşıma kapıyı açan
Çelimsiz,Zayıf bir kız
Buyur amca kimi aradınız diye
Kısık sesiyle sesleniyor
Zayıf çelimsiz kızın gözlerinden
Çok zeki ve akıllı olduğunu anlıyorum
Zayıf çelimsiz kısık sesli kızın
Üzerinde solmuş yıpranmış bir elbise
Ayaklarında eskimiş
Uçları havaya doğru kalkmış ayakkabı
Soruyorum kızım baban varmı
Amca babam öldü çok oldu
İçimden keşke sormasaydım diyorum
Peki size kim bakıyor
Komşular yardım ediyorlar
Annen varmı
Annem içeride hasta yatıyor
Amca içeri buyurmazmısınız
İçim burkuluyor içeri giriyorum
Ahşap dar eve girince
Eşyaların çok eski olduğunu görüyorum
Karşımda hasta yatağında yatan bir kadın
Kısık hasta sesiyle hoş geldiniz diyor
Bende geçmiş olsun merhaba diyorum
Eşyalar kırık dökük
Etrafımdaki sandelyelerin ayakları kırılmış
Karşı duvarda bir gaz lambası
Masanın üzerinde duran bozuk eski bir radyo
Herşey yıpranmış durumda
Zayıf çelimsiz kız amca
Birşey içermisiniz
Bende zahmet olmasın sonra içerim
teşekkür ederim diyorum
Hasta yatağında yatan kadının
Hiç kuvveti kalmamış
Besbelli hastalığı çok ağır
Daha sonra bir hüzünle evden ayrılıyorum
Doğru Vali ve Belediye Başkanlığına gidiyorum
Vali ve Belediye Başkanına anlatıyorum
Hasta Anne bakım için hastaneye yatırılıyor
Küçük çelimsiz kızda
Belediyenin yardımıyla
Yatılı bir okula verilmiş olduğunu görüyorum
İşte insan ve insana verilen değeri
Biraz daha anlıya biliyorum
Kayıt Tarihi : 14.5.2007 09:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!