Amansız Yalnızlık Şiiri - Mehmet Necip Ö ...

Bu gece sessizsin
Çöktün çöküyorsun sanki
Tek çizgi bile yok
Deprem durgunluğunda yüzün
Neredeyse sabah olacak
Bu evde
Bu bahçede
Bu ne hüzün

Her şey son akşamdan kalma
Şarap aynı
Kadehler de
Erimiş gitmiş
Nazire umutlarıma
Hepten bitmiş mumlar

Sofra hala davetkar
Hala alımlı duruyor masa
Sen aynı
Ben aynı
Açmadık pencereleri gün boyu
Sinmişsin her yana
Ruh gibisin inan
Yüzün aynı
Kokun aynı

Bu gece sessizsin
Dokunsan bir çocuğun ağlayacağı gibi
Gözlerin yerde
Yüzüme bakmıyorsun
Yapma böyle desem
..................................
harlı bir alev bakışların
ısıtmıyor
yakıyorsun
kavuruyorsun

haydi kalk
çiçekliğe çıkalım
gayrı burası ikimize de zarar
bana bakma
al şu kibriti sen
bir sigara yak
bilirim
tütündür otuz iki yıllık ağır rençberim
o kadar yıl hizmeti var
belki
sana da yarar

kalk
kalk ta
yıkılsın kötü düşlerim
düşte olduğumu sanayım
belki üşürsün
bahanem olur
sana sarılayım

bu gece sessizsin
bitmiş yıldızın ışığı gibi
sönüksün
en ırağındasın göğün
en derindesin
yoksun yani

lakin göz görümü
lakin
nefes alımı yanımdasın
bir sorayım ha
hardasın
ne haldasın
bin umut
çırpsam da kanatlarımı
gitmişsin buralardan
geri gelmezsin

şubat 2002 Çakmaklı