Amansız Şiiri - Halil Kumcu

Ay tutulur kandilde ışık titrer,
Bir çığlık kurtulur dilden amansız.
Sokağa sızan mum geceye siner,
Süzülür çizgiler yüzde amansız.

Hıçkırıklar boğar sesi sinsice,
Ruhundan gölgeler geçer sessizce.
Gündüz düşleri derine inince,
Silinir ismin usulca amansız.

Yıllar bir bir geçer arzın üstünden,
Saklı gölgeler sessizce geçerken.
Gördüklerin yalan olur alenen,
Ölür yüreğin derinden amansız.

Zaman çarktır, öğütür hem de kanla,
Çizgi çizgi kazınır yıldan yıla.
Dehşet yüklü ifade var hızıyla,
Tir tir gömülür geceye amansız.

Sıcak sarı kavurur pare pare,
Sabah çiğine hasret kalır cemre.
Gönül kan olup damlasa ne çare,
Keder olur hatıralar amansız.

Cehennemin kavrulmuş duvarları,
Uçsuz bucaksız bir ikinci yarı.
Yazılanı bilmez mi göz pınarı?
Göçer vahşet yüklü bir ses amansız.